Veel organisaties baseren hun strategische beslissingen voornamelijk op financiële jaarverslagen en kengetallen. Deze aanpak kent twee belangrijke beperkingen:
Het model onderscheidt vier samenhangende invalshoeken die gezamenlijk een compleet beeld geven van de organisatiestrategie:
Het vertalen van de strategie naar de praktijk gebeurt voor elk perspectief via vier samenhangende stappen. De eerste stap bestaat uit het bepalen van doelstellingen. Deze doelen moeten concreet en meetbaar zijn, zodat duidelijk is wanneer ze behaald worden. Door de doelen direct te koppelen aan de organisatiestrategie ontstaat een stevige basis voor gerichte actie. De tweede stap richt zich op het kiezen van de juiste meetinstrumenten. Door vooraf vast te leggen hoe de voortgang wordt gemeten, kan de organisatie op tijd bijsturen als dat nodig is. De derde stap omvat het bepalen van streefwaarden. Deze waarden maken duidelijk welk niveau van prestatie verwacht wordt om de doelstellingen te halen. Tot slot worden in de vierde stap concrete initiatieven en projecten gedefinieerd. Deze activiteiten zorgen voor de daadwerkelijke realisatie van de doelstellingen. Door deze vier aspecten systematisch uit te werken voor elk perspectief, ontstaat een samenhangend geheel van doelen, metingen en acties die de organisatie helpen bij het realiseren van haar strategie.
Het bepalen van de juiste focus vormt een belangrijk onderdeel van de balanced scorecard. Het model werkt daarom met kritische succesfactoren als kompas voor de strategische koers. Deze factoren beschrijven de voorwaarden waaraan voldaan moet worden om de organisatiestrategie te laten slagen.
Het aantal kritische succesfactoren blijft bewust beperkt tot maximaal tien. Deze beperking dwingt organisaties scherpe keuzes te maken en zich te concentreren op wat echt belangrijk is. De factoren kunnen verschillende vormen aannemen. Intern gerichte factoren richten zich bijvoorbeeld op de beschikbaarheid van kennis of efficiënte processen. Externe factoren hebben betrekking op marktontwikkelingen of concurrentieverhoudingen. Ook kunnen factoren zowel kansen als bedreigingen vertegenwoordigen. Door deze verschillende invalshoeken ontstaat een evenwichtig beeld van wat nodig is voor strategisch succes.
De balanced scorecard biedt verschillende voordelen:
Door het toepassen van de balanced scorecard krijgen organisaties grip op hun strategische koers. Het model dwingt tot het maken van heldere keuzes en biedt houvast bij het monitoren van de voortgang. De combinatie van financiële en niet-financiële indicatoren zorgt voor een compleet beeld van de organisatieprestaties.
